สุนทรีย์สนทนา ครอบครัว

วันพฤหัสบดีที่ 29 มกราคม พ.ศ. 2552

ญาณาธร(แป๋ม)นักศึกษาจาริกาสิกขาลัย "เอกดนตรีสุนทรีย์"

วันที่ผ่านมาผมไม่เคยได้ยินเสียงดนตรีอะไรเช่นนี้มาก่อนเลย
ผมประทับใจในการเล่นของลุง ตั้งแต่ผมมาเจอลุงครั้งแรก ทำให้ผมอยากมาอยู่เรียนรู้ด้วย
แต่ในการมาครั้งที่สองนี้ ผมรุ้สึกว่าตัวเองกำลังค้นหาความหมายของชีวิตว่าผมเองต้องการอะไร
เสียงดนตรีที่ผมได้ยินครั้งนั้นเองทำให้ผมอยากกลับมาเอาจริงเอาจ้งกับมันเสียที.........................................................................................................................................ประกายที่อยู่ในใจผมตอนนี้กำลังมีควานสุขกับการได้เล่นหรือได้ทำอะไรที่ผมชอบมากที่สุด...................ผมไม่ปราถนาที่จะให้เก่งระดับโลก เพียงแค่ผมจะทำมันให้ดีที่สุดเท่านั้นก็พอ ๒๘/ก.พ./๕๒

โคตรภู


ที่ลุงพยายามสื่อให้เราฟัง เป็นเรื่อง ประสบการณ์ตรง ของลุง ที่ให้มองถึง ความไม่ประมาท ของวัย วัยรุ่นลุงก็ผ่านมาแล้ว แม้ว่ามันอาจะคนละยุคสมัยกัน แต่ที่มันไม่ต่างกันคือ จิตใจ ในยามวัยรุ่น กับความคะนอง และเพื่อน ที่ลุงแกเตือนบ่อยๆ เพราะสายเลือด หรือบุคลิคภาพที่ถ่ายทอดส่งผ่าน ต่อ โดยตั้งใจและไม่ตั้งใจก็ดี มีผลต่อพฤติกรรม ของหลานๆแน่นอน

ถ้อยคำ ความหมาย อารมณ์ความรู้สึก เจตนา



กลิ่นหอมชาชั้นดีรสชาด ของฝากจาก พี่จื่อเมืองนครสวรรค์ วันที่บรรยายกาศ ของครอบครับใหญ่ ได้สนทนาในวงน้ำชา เป็นเวลานานนับสามสิบปีที่ ถึงวาระโอกาศ ของการ พูดคุยกัน อย่างนี้ แบบนี้เอง การฟังอย่างใส่ใจ

สุนทรีย์สนทนา ครอบครัว


ผู้ติดตาม